slaskie.travel
Nie mamy historycznych zapisków z dawnych wieków, które dokumentowałyby początki Kamyka. Były to bowiem najczęściej źródła kościelne, a parafię we wsi erygowano dopiero w XX wieku. Musi więc wystarczyć legenda, wedle której niegdysiejszy właściciel ziemski, mieszkający w okolicy, często objeżdżał na koniu swą posiadłość. Strudzony przysiadał na kamieniu, na którym posilał się, a czasem i ucinał drzemkę. Po powrocie do domu pytano go, gdzie był. Odpowiadał, że „na kamyku”. Treść tej legendy jest umieszczona na symbolicznym kamieniu w centrum wsi. Dzieje Kamyka związane są z historią pobliskiego Kłobucka, który w r. 1370 Ludwik Węgierski nadał, wraz z innymi terenami, jako lenno Władysławowi Opolczykowi. Na początku XV w. proboszczem kłobuckim był ksiądz Bartłomiej Długosz, który w 1434 r. przekazał parafię swojemu bratankowi, Janowi – słynnemu autorowi dziejów Polski. Trudne chwile przeżyli kłobuczanie w tym stuleciu., gdy kilkakrotnie nękały ich nieprzyjacielskie najazdy, a w 1469 r. pożar zniszczył całe miasto. W okolicy tymczasem funkcjonowały kopalnie rudy żelaza i rozwijał się przemysł z tym związany. W 1658 r. sejm ustanowił Kłobuck siedzibą starostwa, które następnie nadał w wieczyste posiadanie klasztorowi oo. paulinów na Jasnej Górze. Po potopie szwedzkim miasto podupadało. W 1689 r. zostało całkowicie spalone. W czasach znacznie nam bliższych, po II wojnie, sam Kamyk był dwukrotnie siedzibą gminy: do roku 1954 oraz w latach 1973-76. W 1955 erygowano tu parafię. Stojący w Kamyku bardzo ładny, XIX-wieczny dwór, zwany również pałacem, reprezentuje klasyczną architekturę polskiego dworku szlacheckiego. Zbudowała go rodzina Kołaczkowskich – ówczesnych właścicieli okolicznych dóbr. Jest budowlą założoną na planie czworokąta, parterową, z węższym półpiętrem na osi. W elewacji frontowej ma okazały portyk kolumnowy, w stylu toskańskim, zwieńczony trójkątnym przyczółkiem. Oś elewacji ogrodowej zaakcentowana jest - toskańskimi również - pilastrami. Dłuższe elewacje są dziewięcio-, a boczne trójosiowe. Ściany wieńczy belkowanie z tryglifami, czyli elementami dekoracyjnymi w postaci prostokątnych płyt we fryzie, zaczerpniętymi wprost z architektury antycznej. Na elewacji ogrodowej widnieje data budowy (rok 1840). Układ wnętrza jest dwutraktowy, z sienią na osi i salonem w głębi. Dwór w Kamyku jest przykładem ostatnich, najbardziej typowych dworów, pochodzących z epoki oświecenia i romantyzmu. Wokół pałacyku zachowały się resztki dawnego parku.
pl. Wolności 42
Ogrodzieniec
tel./fax (32) 673-33-64, fax (32) 673-37-98
biuro@jura.info.pl
Portal powstał w ramach projektu
Mobilne Śląskie
Darmowa aplikacja SLASKIE.travel dostępna na platformach 
